എന്റെ ദൈവം--ഒന്ന്.
നിര്‍വചനം : സത്യം ജ്ഞാനമനന്തം ബ്രഹ്മ:
(തൈത്തരീയോപനിഷദ്‌, ബ്രഹ്മാനന്ദവല്ലി, അനുവകം 1)
ബ്രഹ്മം സത്യവും ജ്ഞാനവും അനന്തവുമാകുന്നു.
ബ്രഹ്മം ഏകാമയതിനാല്‍ വിശേഷണങ്ങളെ ബ്രഹ്മസ്വരൂപമായി മനസ്സിലാക്കണം. സത്യം ജ്ഞാനം അനന്തം എന്നിവ ബ്രഹ്മത്തിന്‍റെ സത്, ചിത്, ആനന്ദ സ്വരൂപത്തെ കാണിക്കുന്നു.
എന്റെ ദൈവം—രണ്ട്
“അശബ്ദമസ്പര്‍ശമരൂപമവൃയം
തഥാരസം നിത്യമഗന്ധവച്ച യത്
അനാദ്യനന്തം മഹത: പരം ധ്രുവം
നിചായ്യ തന്മൃത്യു മുഖാത് പ്രമുച്യതെ”
(കഠോപനിഷത്ത്, മൂന്നാം വല്ലി, ശ്ലോകം 15)
ബ്രഹ്മം ശബ്ദമോ സ്പര്‍ശമോ രൂപമോ രസമോ ഗന്ധമോ ഇല്ലാത്തതും അക്ഷരവും (നാശമില്ലത്തത്) നിത്യവും ആദിയോ അന്തമോ ഇല്ലാത്തതുമാണ്.സര്‍വ്വകാരണമായതിനാല്‍ ആണ് ബ്രഹ്മത്തിന് ആദിയോ അന്തമോ ഇല്ലാത്തത്. ഗുണരഹിതമായതിനാല്‍ ക്ഷയമോ നാശമോ ഇല്ല.
“അസ്ഥൂലമനന്വഹ്രസ്വമദീര്‍ഘമലോഹിതം” എന്ന് ബൃഹദാരണ്യത്തിലും
പറയുന്നുണ്ട്.അതായത്, ബ്രഹ്മം സ്ഥൂലമോ സൂക്ഷ്മമോ ഹ്രസ്വമോ ദീര്‍ഘമോ വര്‍ണ്ണമുള്ളതോ അല്ലെന്നു സാരം.
എന്റെ ദൈവം—മൂന്ന്
യന്മനസാ ന മനുതേ യേനാഹുര്‍മ്മനോ മതം
തദേവ ബ്രഹ്മത്വം വിദ്ധി നേദം യദിദമുപാസതേ
(കേനോപനിഷത്ത്, ഒന്നാം ഖണ്ഡം, ശ്ലോകം 6)
ബ്രഹ്മമെന്നത്‌ മനസ്സിന്ന് അറിവാന്‍ കഴിയാത്തതും എന്നാല് മനസ്സിന്ന് അറിവാനുള്ള കഴിവിനെ നല്‍കുന്നതുമായ ചൈതന്യമാണ്. കാമം, സങ്കല്‍പം, നിച്ഛയം മുതലായ വൃത്തികളോടു കൂടിയ അന്ത:കരണമാണ്
മനസ്സ്. അതിന്‍റെ സഹായമില്ലാതെ ഇന്ദ്രിയങ്ങളൊന്നും പ്രവര്‍ത്തിക്കുകയില്ല. ആ അന്ത:കരണത്തിനും പ്രവര്‍ത്തനശക്തി നല്‍കുന്നത് അന്തര്യാമിയായ ചൈതന്യമാണ്. അതുപോലെ, ചെവികൊണ്ട് കേള്‍ക്കാന്‍ കഴിയാത്തതും എന്നാല് ചെവിക്കു കേള്‍ക്കുവാനുള്ള കഴിവ് നല്‍കുന്നതുമായ ചൈതന്യമാണ് ബ്രഹ്മം. (ശ്ലോകം8) കണ്ണ് കൊണ്ട് കാണാന്‍ കഴിയാത്തതും കണ്ണ് കൊണ്ട് വിഷയങ്ങളെ കാണുന്നതിനു ഹേതുഭൂതമായിട്ടുള്ളതുമായ ചൈതന്യവും
ബ്രഹ്മം തന്നെ. (ശ്ലോകം7). പ്രാണവായുവിനുകൂടി ചേഷ്ടിപ്പിക്കുവാന്‍ കഴിയാത്തതും എന്നാല് പ്രാണവായുവിന്‍റെ പ്രവര്‍ത്തനത്തിനുകൂടി കാരണമായിരിക്കുന്നതുമായ ചൈതന്യത്തെയും ബ്രഹ്മമെന്നു പറയാം. (ശ്ലോകം9).
എന്റെ ദൈവം നാല്
“ആത്മാവാ ഇദമേക ഏവാഗ്ര ആസീത്;
നാന്യത് കിഞ്ചന മിഷത്.”
(“ഐതരേയോപനിഷത്ത്, അദ്ധ്യായം ഒന്ന്, ഖണ്ഡം1, ശ്ലോകം1”)
“സൃഷ്ടിക്കു മുന്‍പ് ഈ പ്രപഞ്ചം മുഴുവന്‍ തീര്‍ച്ചയായും ഒരേ ആത്മാവു തന്നെയായിരുന്നു. വ്യാപാരമുള്ളതോ ഇല്ലാത്തതോ ആയി വേറെ യാതൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.” ഈ പ്രപഞ്ചത്തിന്‍റെ അഭിവ്യക്തിക്കു മുന്‍പ് സര്‍വസംസാരധര്‍മ്മവര്‍ജ്ജിതവും നിത്യശുദ്ധ- ബുദ്ധമുക്ത സ്വഭാവമുള്ളതും ഏകവും അദ്വയവുമായ പരമാത്മാവുതന്നെ ആയിരുന്നു. “സൃഷ്ടിക്കു മുന്‍പ് നാമരുപ ഭേദങ്ങളൊന്നുമില്ലാതെ അവ്യാകൃതമായിരുന്ന ആത്മാവ് സൃഷ്ടിക്കു ശേഷം നാമരുപ ഭേദങ്ങളോടുകൂടി വ്യാകൃതാവസ്ഥയില്‍ പലതെന്നു തോന്നിച്ചുകൊണ്ടുകൂടി വിളങ്ങുന്നുവെന്നുമാത്രം.” ഇത് തന്നെ ച്ഛാന്ദോഗ്യോപനിഷത്തില്‍ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്:-
“സദേവ സോമ്യേദമഗ്ര
ആസീദേകമേവാദ്വിതീയം” (6-2-1)
ബ്രഹ്മം നിരവയവും(അംശങ്ങളില്ലാത്തത്) നിര്‍വിശേഷവും അദ്വിതീയവുമാണ്. അതിനാല്‍ സജാതീയമോ വിജാതീയമോ സ്വഗതമോ ആയ ഭേദങ്ങള്‍ ഒന്നും അതിന്‍റെ ഏകത്വത്തെ ബാധിക്കുന്നില്ല.
കുറിപ്പ്:-
സജാതീയം—ഒരേ ജാതിയിലുള്ളതു. ഉദാ: വെളുത്ത പശു, കറുത്ത പശു
വിജതീയം- വ്യത്യസ്ത ജാതി ഉദാ: ആന, കടുവ
സ്വഗതം- തന്നില്‍ത്തന്നെയുള്ള ഉദാ: തല, കൈകാലുകള്‍
വൃാകൃതം- വിഭജിക്കപ്പെട്ടത് വൃാകൃതം X അവൃാകൃതം
എം ജി കെ നായര്‍
